آيت الله شاه آبادي لعن اشخاص شيخ عارف ما، روحي فداه مي فرمود: « هيچ وقت لعن شخصي نكنيد، گر چه به كافري كه ندانيد از اين عالم ( چگونه) منتقل شده، مگر آن كه ولي معصومي از حال بعد از مردن او اطلاع دهد. زيرا كه ممكن است در وقت مردن، مؤمن شده باشد. پس لعن به عنوان كلي بكنيد.» تعبير به كافر نكنيد در قلب به نفس و شيطان بگوييد ممكن است اين شخصي كه مبتلاست به معصيت، داراي ملكه اي باشد، يا ( داراي) اعمال ديگري باشد كه خداي تعالي او را به رحمت خود مستغرق كند و نور آن خُلق و ملكه، او را هدايت كند و منجر شود كار او به حُسن عاقبت شايد آن شخص را خدا مبتلا به معصيت كرده تا مبتلاي به عُجب كه از معصيت بدتر است نشود. و شايد من به واسطه ي همين بدبيني، كارم منجر به بدي عاقبت شود. شيخ جليل ما، عارف كامل، شاه آبادي روحي فداه مي فرمودند: « تعبير به كافر نيز نكنيد در قلب: شايد نور فطرتش او را هدايت كند و اين تعبير و سرزنش، كار شما را منجر به سوء عاقبت كند.» ( البته) امر به معروف و نهي از منكر، غير از تعبير قلبي است. بلكه مي فرمودند: « كفاري را كه معلوم نيست با حال كفر از اين عالم منتقل شدند لعن نكنيد؛ شايد در حال رفتن، هدايت شده باشند و ورحانيت آن ها مانع از ترقيات شما شود.» در هر حال، نفس و شيطان، شما را وارد مرحله ي اولي از عجب مي كنند. كم كم، از اين مرحله شما را به مرحله ي ديگر و از آن به درجه ي بالاتر، تا بالاخره كار انسان را به جايي برساند كه به ايمان يا اعمال خود، به ولي نعمت خويش و مالك الملوك منت گذاري كند.