آرشیو
طراح قالب
Tebyan
بار گناه دوايش طول سجده است
اگر عيبمان را برطرف كنيم، هم خودمان خوشحال ميشويم و هم هركس با ما برخورد ميكند. ميگويد: چه آدم پاكي، چه آدم صافي.
براي نظافت خانه بايد در و پنجرهها را بست. چون گرد و خاك از اين پنجرهها
بيرون ميآيد. پنجرهي دل ما هم گوش است. اين حرف را شنيدي؟ غيبت ميشنوي،
مثلاً فلاني را دوست داري. غيبتش را كه ميشنوي، چهارده درجه، ده درجه
ميشود. يك نفر ديگر يك غيبت ميكند، نه درجه ميشود. پنج نفر غيبت
ميكنند، علاقهي آن مسلمان از دلت ميرود. دروازهي اتاق را ميبنديم خاك
نيايد. دروازهي دل هم چشم و گوش است.
خانه تكاني ربطي به مساحت خانه ندارد. چه خانهي كوچك، چه خانهي بزرگ،
خانه تكاني ميخواهد، خودسازي هم كاري ندارد كه بچه يا بزرگ، پدربزرگ يا
مادر بزرگ باشي. نظافت هرچيزي با چيزي است. شما هيچوقت تلويزيونت را با آب و
صابون نميشويي، با سنگ پا! تلويزيون را با كهنه پاك ميكني. هر عيبي هم
دوايي دارد. دواي اين عيب اين است كه رابطهات را با دوست بد قطع كني! شما
وقتي تلفنت را به اين ميدهي، او با تو تماس ميگيرد، بايد از اول، اصلاً
تلفنت را قطع كن. موبايلت را ديگر با خودت نبر. چون وقتي موبايل داري برايت
اس ام اس ميآيد. در اس ام اس يك حرفهايي ميزند. دواي اين ارتباطات اين
است كه انسان موبايلش را خاموش كند. تلويزيون را يكطور بايد پاك كرد. قالي
را بايد با دسته بيل پاك كرد. قالي را دَمَر ميكنند، لگد و دسته بيل! حالا
با دسته بيل سراغ تلويزيون بروي، خوب ميشكند. همينطور كه هر غباري و هر
آلودگي را به نحوي، هر عيبي را هم به كسي....
كسي بخل دارد. دوايش خمس و زكات و انفاق است. كسي غافل است، دوايش تذكر
است. در حديث داريم: «ظُهُورَكُمْ ثَقِيلَةٌ مِنْ أَوْزَارِكُم» (وسايل
الشيعه/ج10/ص313) كمرهاي شما از گناه پر شده است. خوب چطور بار گناهي كه
روي كمر من است؟ ميگويد: «فَخَفِّفُوا عَنْهَا بِطُولِ سُجُودِكُم» كسي
كه گناهكار است، دواي گناهكار اين است كه سجدههايش را طول بدهد. «بِطُولِ
سُجُودِكُم» كسي كه سر به خاك بگذارد، «سُبْحَانَ اللَّه» «سُبْحَانَ
اللَّه» سجدهاش را طول بدهد، آن سجدهي طولاني بار گناه را كم ميكند.
امام ميفرمايد: بار گناه دوايش طول سجده است.
برچسب ها :