بحرين
مجمع الجزاير بحرين متشكل از 35 جزيره بزرگ و كوچك با وسعتي معادل 695 كيلومتر مربع ميباشد كه بزرگترين جزيره اين كشور كه پايتخت آن هم ميباشد، منامه نام دارد. اين كشور پيشتر به ايران تعلق داشت كه در زمان محمدرضا شاه از ايران جدا شد.
جمعيت بحرين بالغ بر 690000نفر ميباشد كه حدود يك سوم آن را خارجيان تشكيل ميدهند ايرانيان درصدر اتباع خارجي قرار دارند. عليرغم اكثريت عددي شيعيان ، حكومت در دست خاندان سني آل خليفه ميباشد و به تبع فقر بالنسبه چشمگير ، شيعيان اين امارت در ساختار سياسي آن جايگاهي نداشتند. نيروهاي دولتي اين اميرنشين نيز، بنا بر انگيزههاي سياسي و عصبيتهاي مذهبي ،هرگونه تظاهرات از ناحيه شيعيان بحرين را سركوب كردهاند .
تأثيرات انقلاب اسلامي بر مردم و حركتهاي مردمي
بحرين، چه قبل و چه بعد از انقلاب ايران ، كانون رستاخيز شيعي در كشورهاي خليج فارس بوده است. اين امر به طور مستقيم از وضع جمعيتي ، اجتماعي و اقتصادي جزيره ناشي ميشود. در مقايسه با حاكمه سني كه بر اين كشور مسلط هستند شيعيان از اكثريت جمعيتي برخوردار ميباشند. هم خانواده حاكم شيخ عيسي آل خليفه و هم بيشتر نخبگان سياسي به آيين سني متعلق هستند بيگانگي جامعه شيعه ( باحكومت ) بيشتر به علت اصليت ايراني بعضي اعضاي آن ،تقويت ميشود زيرا كه در ميان شيعيان بحرين هميشه احساساتي به طرفداري ازايران وجود داشته است به علاوه دعاوي طولاني ايران نسبت به جزيره بر شكاف ميان سني و شيعه افزوده است با يك چنين سابقهاي بنيادگرايي شيعه به دنبال انقلاب ايران به عنوان يك جنبش نيرومند در صحنه ظاهر شد.
تا قبل از قيام امام خميني (ره) شيعيان خليج فارس فاقد سابقه مقاومت ستيزجويانه در برابر حكومتهاي زورگو بودند. آنان در بسياري موارد احساس مي كردند كه در حاشيه قراردارند، ليكن هيچگاه شكايات و نارضايتيهاي خود را به صورت قيامو طغيان بروز نداده و نيز نكوشيده بودند كه از طريق كودتا دولتي را سرنگونكنند برخي از آنان حداكثر از طريق تظاهرات و ناآرامي به نفوذهاي خارج از جامعه خود واكنش نشان ميدادند.